Saturday, September 12, 2009

ਸੰਤੋਖ ਧਾਲੀਵਾਲ - ਉੱਚੇ ਪਹਾੜਾਂ ਦੀ ਟੀਸੀ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਣੇ ਬੜੇ ਦੁਸ਼ਵਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ...

ਬੇਟੇ ਤਮੰਨਾ

ਇਹ ਇੱਕ ਇਤਫ਼ਾਕ ਹੀ ਹੋਇਆ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਆਰਸੀ ਦਾ ਲਿੰਕ ਨਿੱਘੇ ਦੋਸਤ ਰਾਹੀਂ ਮਿਲਿਆਤੇਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਤੇ ਬੇਲਾਗ ਸੋਚਣੀ ਨੇ ਰੂਹ ਦੇ ਪੈਂਡਿਆਂ ਤੋਂ ਭੁਲੇਖਿਆਂ ਦੇ ਕਈ ਮੀਲ ਪੱਥਰਾਂ ਤੇ ਲਿਖੀਆਂ ਸਵਾਰਥੀ ਤੇ ਸ਼ੋਹਰਤੀ ਇਬਾਰਤਾਂ ਤੋਂ ਰੁਖ਼ਸਤੀ ਲੈ ਮੁੜ ਸੱਚੀਆਂ ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਤੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਗੱਡ ਲਈਆਂ ਹਨਉੱਚੇ ਪਹਾੜਾਂ ਦੀ ਟੀਸੀ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਣੇ ਬੜੇ ਦੁਸ਼ਵਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਨਾਲ ਜੇ ਕੋਈ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਥੱਲੇ ਜੋ ਅਦਭੁੱਤ ਨਜ਼ਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸਰਸ਼ਾਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੋਮਲ ਕਲਾਈਆਂ ਨਾਲ ਹਸਦੀਆਂ ਰੁੱਤਾਂ ਵਣਜਦਾ ਹੈ ਇਹ ਇੱਕ ਚਮਤਕਾਰ ਹੋ ਨਿਬੜਦਾ ਹੈ

ਅੰਕਲ

ਸੰਤੋਖ ਧਾਲੀਵਾਲ

ਯੂ.ਕੇ.

========

ਸਤਿਕਾਰਤ ਅੰਕਲ ਧਾਲੀਵਾਲ ਸਾਹਿਬ!

ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ!

ਆਸ ਹੈ ਕਿ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਚ ਹੋਵੋਂਗੇ। ਮੈਂ ਮੁਆਫ਼ੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਕਾਰਣ ਤੁਹਾਡਾ ਜੁਲਾਈ 14, 2009 ਨੂੰ ਘੱਲਿਆ ਇਹ ਖ਼ਤ ਨੂੰ ਆਰਸੀ ਤੇ ਪੋਸਟ ਕਰਨਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਈ ਸੀ। ਜਿੰਨੇ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ਼ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਹੌਸਲਾ-ਅਫ਼ਜ਼ਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਤਲੀਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਚਾਰੋਂ-ਤਰਫ਼ ਚੰਬੇ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ ਮਹਿਕ ਪਈਆਂ, ਮੈਨੂੰ ਧੁੰਦ ਚੋਂ ਰਾਹ ਨਜ਼ਰ ਆ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਤੁਹਾਡੇ ਮੋਹ ਅਤੇ ਅਗਵਾਈ ਨਾਲ਼ ਆਪਾਂ ਸਭ ਨੇ ਰਲ਼ ਕੇ ਪਹੁੰਚਣਾ ਹੈ। ਸ਼ੇਖ਼ ਸ਼ਾਅਦੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਇੱਕ ਲਿਖੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਐ ਕਿ ਜੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਬਿੱਖੜੇ ਪੈਂਡਿਆਂ ਤੇ ਚੱਲ ਹੀ ਪਿਆ ਏਂ, ਤਾਂ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਤੱਕੀਂ ....ਬੱਸ ਫ਼ਨਾਅ ਹੋ ਜਾਹ। ਇਸ ਸਾਹਿਤਕ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਰਾਹ ਚ ਮੈਂ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਪੈਰ ਧਰੇ ਨੇ...ਤੁਹਾਡੀ ਸਭ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਨੇ ਮੇਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਚਮਕ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਅਤੇ ਹੱਥਾਂ-ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਚਲਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਹੋਰ ਬਲ। ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਈਆਂ ਨੇ....ਬਾਕੀ ਕਦੇ ਫੇਰ ਸਹੀ! ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਘੱਲਦੇ ਰਿਹਾ ਕਰੋ।

ਅਦਬ ਸਹਿਤ

ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ



Monday, August 31, 2009

ਸੁਖਿੰਦਰ – 18 ਮਹੀਨੇ ਬੀਤਣ ਤੇ ਵੀ ਇੰਡੀਆ ਬੈਠੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਨੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾ ਭੇਜੀਆਂ - ਖ਼ਤ

18 ਮਹੀਨੇ ਬੀਤਣ ਤੇ ਵੀ ਇੰਡੀਆ ਬੈਠੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਨੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾ ਭੇਜੀਆਂ

ਵਿਚਾਰ-ਚਰਚਾ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਇੱਕ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਖ਼ਤ :

ਗੱਲ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ......ਦੋਸਤੋ : ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ, ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਬਾਰੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖ ਮੰਚਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸਾਡੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਅਕਸਰ, ਬਹਿਸ ਛਿੜਦੀ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵ ਪੰਜਾਬੀ ਕਾਨਫਰੰਸਾਂ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਦੇ ਸੈਮੀਨਾਰਾਂ, ਸਾਹਿਤ ਸਭਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਬੈਠਕਾਂ ਅਤੇ ਅਖਬਾਰਾਂ / ਮੈਗਜ਼ੀਨਾਂ / ਰੇਡੀਓ / ਟੈਲੀਵੀਜ਼ਨਾਂ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮਾਂ ਰਾਹੀਂ ਵੀ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਰਿੜਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

----

ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਹਿਸਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ / ਆਲੋਚਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਇਹ ਇਤਰਾਜ਼ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਬਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਡਾਲਰਾਂ / ਪੌਂਡਾਂ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਘਟੀਆ ਲਿਖਤਾਂ ਛਪਵਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ; ਜਦੋਂ ਕਿ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵੀ ਛਪਣ ਤੋਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਇਤਨੇ ਲਾਲਚੀ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਜਿਹੜੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਛਾਪਣ ਲਈ ਮੂੰਹ ਮੰਗੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨੂੰ ਛਾਪਣ ਦੇ ਉਹ ਬਹਾਨੇ ਮਾਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ - ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਪੁਸਤਕਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਵੀ ਵਧੀਆ ਕਿਉਂ ਨਾ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹੋਣ।

----

ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਇਹ ਨੁਕਤਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਆ ਰਹੀ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦੇ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਅੰਤਰ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਉੱਤੇ ਚਰਚਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਸ਼ਾ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ, ਪੰਜਾਬ, ਇੰਡੀਆ ਵਿੱਚ ਡਾ. ਦੀਪਕ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਰਲਡ ਪੰਜਾਬੀ ਸੈਂਟਰਵੱਲੋਂ ਨਵੰਬਰ 2009 ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਵਿਸ਼ਵ ਪੰਜਾਬੀ ਕਾਨਫਰੰਸਵਿੱਚ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਵਿਚਾਰਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

----

ਇਸ ਨੁਕਤੇ ਨੂੰ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ, ਕੈਨੇਡਾ, ਅਮਰੀਕਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਯੌਰਪੀਅਨ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਿਚਾਰਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਛੇੜਨ ਵੇਲੇ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵੀ ਵਿਚਾਰਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਸਿਰਫ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਮਾੜਾ ਵਰਤਾਓ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਉਹ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਮਾੜਾ ਵਰਤਾਓ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਤਾਂ ਬਲਕਿ ਦੂਹਰਾ ਮਾੜਾ ਵਰਤਾਓ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ ਮਾੜਾ ਵਰਤਾਓ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ; ਬਲਕਿ ਉਹ ਬਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਕਮਾਏ ਡਾਲਰ / ਪੌਂਡ ਵੀ ਬੜੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਲੁੱਟਦੇ ਹਨ।

----

ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਬੀਤੀ ਇੱਕ ਤਾਜ਼ੀ ਘਟਨਾ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹਾਂਗਾ; ਤਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਇੰਡੀਆ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਲੋਕਗੀਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ (ਮਾਲਕ: ਹਰੀਸ਼ ਜੈਨ / ਰੋਹਿਤ ਜੈਨ) ਨੇ 2008 ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਕਾਵਿ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਗਲੋਬਲੀਕਰਨਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਲੋਕਗੀਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਨੂੰ ਤਕਰੀਬਨ 800 ਡਾਲਰ ਭੇਜੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕੈਨੇਡਾ ਭੇਜਣ ਦਾ ਖਰਚਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸੀ। ਇਹ ਡਾਲਰ ਮੈਂ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬੈਂਕ ਟੀਡੀ ਕੈਨੇਡਾ ਟਰੱਸਟ ਰਾਹੀਂ ਬੈਂਕ ਡਰਾਫਟਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭੇਜੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਰਸੀਦਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਇਹ ਡਾਲਰ ਹਰੀਸ਼ ਜੈਨ / ਰੋਹਿਤ ਜੈਨ ਦੀ ਕੰਪਨੀ ਤਕਰੀਬਨ 18 ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਸੂਲ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ 18 ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਪੁਸਤਕ ਦੀਆਂ ਸਿਰਫ 2 ਕਾਪੀਆਂ ਹੀ ਮਿਲੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਹਰੀਸ਼ ਜੈਨ / ਰੋਹਿਤ ਜੈਨ ਨੂੰ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਈਮੇਲਾਂ ਭੇਜ ਚੁੱਕਾਂ ਹਾਂ ਅਤੇ ਟੈਲੀਫੂਨ ਉੱਤੇ ਵੀ ਗੱਲ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ। ਲੋਕਗੀਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਡਾਲਰਾਂ ਨਾਲ ਪੁਸਤਕ ਛਾਪ ਕੇ ਵੇਚ ਵੀ ਲਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਭੇਜੇ ਡਾਲਰਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਵੀ ਕਮਾਈ ਕਰ ਲਈ ਹੈ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀਆਂ ਕਾਪੀਆਂ ਦੇਣ ਲਈ ਉਹ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ? ਅਸੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ, ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਮੱਦਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਸਕਣ। ਪਰ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਘਟੀਆ ਵਤੀਰਾ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਡੇ ਲਈ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਲਈ ਸਮਝਣੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ?

-----

ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਲੋਕਗੀਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹਰੀਸ਼ ਜੈਨ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਹੈ। ਉਸ ਲਈ 800 ਡਾਲਰ ਦੀ ਇਹ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਰਾਸ਼ੀ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਅਹਿਮੀਅਤ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ। ਇੰਨੀ ਕੁ ਰਾਸ਼ੀ ਸਾਡੇ ਲਈ ਵੀ ਕੋਈ ਖਾਸ ਅਹਿਮੀਅਤ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ। ਸਵਾਲ ਸਿਰਫ ਇੰਨਾ ਕੁ ਹੈ ਕਿ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਬਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਘਟੀਆ ਵਤੀਰਾ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ?

-----

ਮੈਂ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਬਾਰੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਸੁਖਮਿੰਦਰ ਰਾਮਪੁਰੀ (ਓਨਟਾਰੀਓ), ਗੁਰਦੇਵ ਚੌਹਾਨ (ਓਨਟਾਰੀਓ), ਗੁਰਦਿਆਲ ਕੰਵਲ (ਓਨਟਾਰੀਓ), ਮਿੱਤਰ ਰਾਸ਼ਾ (ਓਨਟਾਰੀਓ), ਰਵਿੰਦਰ ਰਵੀ (ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕੋਲੰਬੀਆ), ਜਸਬੀਰ ਕਾਲਰਵੀ (ਓਨਟਾਰੀਓ) ਅਤੇ ਇਕਬਾਲ ਖ਼ਾਨ (ਅਲਬਰਟਾ) ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਵਿਟਾਂਦਰਾ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ। 25, 26, 27 ਜੁਲਾਈ , 2009 ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਪੰਜਾਬੀ ਕਾਨਫਰੰਸ 2009 ਟੋਰਾਂਟੋਦੌਰਾਨ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਤੋਂ ਆਏ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਡਾ. ਸੁਤਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੂਰ (ਦਿੱਲੀ), ਡਾ. ਵਨੀਤਾ (ਦਿੱਲੀ), ਡਾ. ਭਗਵੰਤ ਸਿੰਘ (ਪਟਿਆਲਾ) ਅਤੇ ਡਾ. ਰਵਿੰਦਰ ਕੌਰ (ਲੁਧਿਆਣਾ) ਨਾਲ ਵੀ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ।

-----

ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦਾ ਇਹ ਮੱਤ ਹੈ ਕਿ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਕਰਕੇ ਮਾੜਾ ਵਰਤਾਓ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਲੇਖਕਾਂ ਕੋਲ ਇੰਨਾਂ ਸਮਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਕੋਈ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰ ਸਕਣ। ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਦੋਸਤਾਂ ਸੁਖਮਿੰਦਰ ਰਾਮਪੁਰੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹੋਰਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ, ਪੰਜਾਬ, ਇੰਡੀਆ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਅਦਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਦਿਖਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਮਾੜੇ ਵਤੀਰੇ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਕਿਸੇ ਸੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਵਿਚਾਰਿਆ ਜਾ ਸਕੇ।

-----

ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਅਖਬਾਰਾਂ / ਮੈਗਜ਼ੀਨਾਂ / ਵੈੱਬਸਾਈਟਾਂ / ਪੰਜਾਬੀ ਬਲਾਗਾਂ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹ੍ਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰਾ ਇਹ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਖ਼ਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਬਾਰੇ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਬਹਿਸ ਛਿੜ ਸਕੇ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਘਟੀਆ ਵਤੀਰਾ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਖ਼ਤ ਵੀ ਲਿਖ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਸੰਵਾਦਦੇ ਦਿਵਾਲੀਅੰਕ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰ ਸਕਾਂਗੇ।

ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ-

ਤੁਹਾਡਾ ਅਪਣਾ,

ਸੁਖਿੰਦਰ,

ਸੰਪਾਦਕ: ਸੰਵਾਦ


Sunday, December 7, 2008

Hello Tamanna,

I came across your blogspot "Aarsi" on the web. I felt like getting toknow you so am writing this mail. I am basically an educationist and am working in Baba Banda Singh Bahadur Engineering College, Fatehgarh Sahib as Senior Lecturer in Management. I have authored as many as 11 textbooks on Production Management, ProjectManagement and Report Writing. I have worked with some Canadian colleges and Universities. I came to Thompson Rivers University,Kamloops and Georgian College, Berry this May-June.

On the literary side. I am also a poet and my book of poetry entitled' Kavita di Ibaarat' has been released recently. Furthermore, I am aregular columnist for the punjabi daily 'Punjabi Tribune'.
I firmly believe that you guys are doing a magnificient job and are doing a great service to the mother tongue. I wish to be part of your team. Assign me some duty if I can do something for you guys.....

Cheers.....
Gagan Deep Sharma
Punjab, India
Dear Tamanna ji

Greetings from Amritsar and congratulations on launching online Punjabi magazine AARSI. I can not write to you in Punjabi because my computer doesn't support that now. But I shall soon write to you in Punjabi also.I teach Linguistics at The Department of English, Guru Nanak Dev University Amritsar. I really appreciate your effort and initiative.

Very Best

Sukhdev Singh Deol
India
ਬੇਟੀ ਤਨਦੀਪ

ਕੁਝ ਦਿਨ ਹੋਏ ਮੋਤਾ ਸਿੰਘ ਸਰਾਏ ਹੋਰੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਵੈੱਬਸਾਈਟ ਦਾ ਐਡਰੈੱਸ ਦਿਤਾ।ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਵੈੱਬਸਾਈਟ ਖੋਲ੍ਹੀ ਤੇ ਬੱਸ ਅੱਖਾਂ ਹੀ ਚੁੰਧਿਆ ਗਈਆਂ। ਇਤਨੀਆਂ ਮਿਆਰੀ ਤੇ ਸੁਚੱਜੀਆਂ ਸਾਹਿਤਕ ਕਿਰਤਾਂ ਮੋਤੀਆਂ ਵਾਂਗ ਪਰੋਈਆਂ ਹੋਈਆਂ।ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪੜ੍ਹਕੇ ਵੀ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਰੱਜਦਾ।ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ। ਸ਼ਾਲਾ! ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤੌਫ਼ੀਕ ਖ਼ੁਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਦੇਵੇ।ਆਮੀਨ!

ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ

ਨਿਰਮਲ ਸਿੰਘ ਕੰਧਾਲਵੀ

ਯੂ. ਕੇ.

Thursday, December 4, 2008

ਇਹ ਖ਼ਤ ਸਤਿਕਾਰਤ ਮੋਤਾ ਸਿੰਘ ਸਰਾਏ ਜੀ ਦੇ ਨਾਮ.....

ਤਨਦੀਪ....

ਅੱਜ ਆਰਸੀ ਦੀ ਸਾਈਟ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਦੇਖੀ। ਇਵੇਂ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਤਮੰਨਾ ਦੀ ਆਰਸੀ ਤੇ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਰੂਪ ਚੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਰਾਤ ਦੇ ਦੋ ਵਜੇ ਤੱਕ ਮੈਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। 'ਮੋਤਾ ਸਿੰਘ ਸਰਾਏ' ਦਾ ਨਾਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਆਰਸੀ ਨੂੰ ਵਧਾਈ ਦੇਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰ ਆਇਆ। ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਮਿੱਤਰ ਮੋਤਾ ਸਿੰਘ ਭਾਵੇਂ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਉਸਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਦੀ ਸੇਵਾ ਐਨੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਸਰਾਏ ਦਾ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਨਾ ਮਿਲਦਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਣਛਪਿਆ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ।ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪ ਜਾ ਜਾ ਕੇ ਤੇ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਏ ਖਰਚਾ ਕਰਕੇ ਸਾਹਿਤ ਸੇਵਾ ਦਾ ਕਮਰਕੱਸਾ ਕਰੀ ਫਿਰਦਾ ਮੋਤਾ ਸਿੰਘ ਰੱਬ ਕਰੇ ਜਿਊਂਦਾ ਵੱਸਦਾ ਰਹੇ, ਸਾਹਿਤਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੱਸਦਾ ਰਹੇ। ਮੇਰੇ ਗਵਾਂਢੀ ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਵੀਰ ਸੰਤ ਸੰਧੂ ਦੀ ਲਿਖਤ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸਾਡੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਇਨਕਲਾਬੀ ਕਵੀਆਂ ਦੀ ਯਾਦ ਆਈ। ਪੈਤੀ-ਛੱਤੀ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਬੇਵਸੀ ਯਾਦ ਆਈ; - ਨਕੋਦਰ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੇ ਪੁਲੀਸ ਹੱਥਕੜੀ ਲਾਅ ਕੇ ਪਾਸ਼ ਨੂੰ ਘੜੀਸੀ ਲਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਇਨਕਲਾਬ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ ਨਾਹਰੇ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ। ਸਿਰੋਂ, ਪੈਰੋਂ ਨੰਗਾ ਸਾਡਾ ਮਿੱਤਰ ਪਿਆਰਾ ਪੁਲੀਸ ਫੜ ਕੇ ਲੈ ਗਈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਬਿਟਰ ਬਿਟਰ ਵੇਂਹਦੇ ਰਹੇ ਸੰਤ ਸੰਧੂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਪਿਆਂਰੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ ਜੋ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਪਾਠਕਾਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕੀਆਂ। ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਈਟ ਤੇ ਸੰਤ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਪਾਠਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ ਕਰੇਗਾ।

ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਸਹਿਤ
ਤੁਹਾਡਾ ਆਪਣਾ
ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੁੱਨੜ
ਯੂ.ਐੱਸ.ਏ.

Wednesday, December 3, 2008

Dear Tandeep ;

Sat sri akaal ! I wanna thank you for posting my poem on Aarsi. I really appreciate your good response to my writings. In future,I will send immediately to you if I write something new with a hope you ld accept them. God has blessed you with beautiful thoughts to put a smile on writers' sad faces like mine. Eh meri dili tammana hai , ke Aarsi sadey lai hor mehkaan khelarey...Amen!!

Thanks from soul...!
Best wishes
Gurmail Badesha
Canada
ਤਨਦੀਪ!
ਓਹ ਕਮਲ਼ੀਏ ਕੁੜੀਏ ਕਿਉਂ ਏਨਾ ਮੋਹ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈਂ? ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੀ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਸਿ਼ਵਚਰਨ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ ਵਰਗਾ ਵੱਡਾ ਲੇਖਕ ਵੀ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਪਸੰਦ ਕਰੇਗਾ! ਉਸ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਨਾ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਮੋਹ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ਼ ਸਰੂਰਿਆ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਤੇਰਾ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਦਾ! ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਪਸੰਦ ਕਰਨ ਲਈ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਹਾਰਦਿਕ ਧੰਨਵਾਦ ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਣਾ! ਇਹ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਤਨਾ ਵੱਡਾ ਲੇਖਕ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ!
ਤੇਰਾ ਅੰਕਲ,
ਸੰਤੋਖ ਧਾਲੀਵਾਲ
ਤਨਦੀਪ ਜੀ,
'ਆਰਸੀ' ਚੇਤਿਆਂ ਵਿਚ ਖੁੱਭਿਆ ਹੋਇਆ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੀ ਸਾਈਟ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਇਸ ਦੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਛਪੇ ਮਹਾਤਮਾ ਬੁੱਧ ਅਤੇ ਸੁਲਤਾਨ ਬਾਹੂ ਦੇ ਵਡਮੁੱਲੇ ਵਿਚਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਚੰਗੇ ਲੱਗੇ। ਮਿਹਨਤ ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ ਸਾਈਟ ਦਾ ਮੂੰਹ-ਮੱਥਾ ਹੋਰ ਨਿੱਖਰਦਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਸੂਝ-ਗਿਆਨ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਮੋਹ 'ਆਰਸੀ' ਦੀ ਧੂਣੀ ਤੇ ਕੱਠਾ ਹੋਣ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਰਹੇਗਾ। ਕਰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਫਲ਼ ਦੀ ਆਸ ਰੱਖਣੀ ਹੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼ੁਭ ਇਛਾਵਾਂ ਨਾਲ

ਕੇਹਰ ਸ਼ਰੀਫ਼
ਜਰਮਨੀ

Monday, November 24, 2008

Tandeep jio

I was recommended by Azeem Shekhar to go on line and have a look about your Aarsi. Please note that your contribution to promote literary awareness is remarkable. I have already commented on some writings. Every single writer is praise worthy. Keep it up. My prayers and good wishes are with you and your team.

Personal regards

Mota Singh Sarai
Text selection Lock by Hindi Blog Tips